Ο ενδοξότατος φίλος μου ο Κύριος Κώστας με ρωτούσε κάθε πρωί
-Πως πέρασες γέροντα απόψε
-Πολύ καλά Κύριε Κώστα του απαντούσα μα αυτός με ένιωθε κουρασμένο και είχε δίκιο.
Δεν μπορούσα να ξεκουράσω τη ψυχή μου στο λαμπρό του σπίτι
γιατί είχε διπλά τζάμια στα παράθυρα
και δε μπορούσα να ακούω τη φωνή της νύκτας.
Η φωνή της νύκτας είναι πρώτον ο άνεμος.
Κάθε νύκτα έχει το δικό της άνεμο.
Μετά είναι η απάντηση του τόπου στο άνεμο.
Το κάθε δέντρο ηχεί αλλιώς στο άνεμο της νύκτας .
τα καλάμια, οι φασκομηλιές , οι λυγαριές οι ευκαλύπτοι..
αλλιώς μιλούν οι βράχοι και οι γκρεμοί αλλιώς τα σπίτια …
Τα νυχτοπούλια τις ήρεμες νύχτες δίδουν πίκρα και υπομονή
τα μακρινά γαυγίσματα των σκύλων της δίδουν απεραντοσύνη
Οι ήχοι του κυνηγιού των αρπακτικών τη κάνουν απρόσμενη...
Ήχοι που γνωρίζεις και ήχοι άγνωστοι που ανησυχούν τους σκύλους
Ήχοι που φτιάχνουν τη φωνή της νύκτας μα δε είναι η φωνή της νύκτας
Η νύκτα μιλά στη ψυχή του ανθρώπου .
Τη μέρα η ψυχή βλέπει και πλαταίνει
Τη νύκτα ακούει και βαθαίνει.
Μαθαίνει να γνωρίζει χωρίς να βλέπει
Βαθαίνει στο μυστήριο και στο ψίθυρο
Παρηγοριέται
Κάθε νύκτα λέει άλλα πράγματα.
και κάθε ώρα της νύκτας ακούς άλλα
Λόγια μυστικά που δε τ ακούει πια κανείς από αυτούς που θα μπορούσαν να τα πούνε
Κ αυτοί που τ ακούνε σε πιο να μιλήσουν πια
Γι αυτό δε ξεκουράζονται οι άνθρωποι
Η Νύκτα είναι μια μάνα
Που λέει στ αυτί λόγια που δε τ ακούς μα χαϊδεύουν τη ψυχή σου
Και ξυπνας το πρωί και γελάς
Αν δεν είχε ο ενδοξότατος φίλος μου τζάκι ν ακούω τη φωτιά που τη τάιζα όλη νύκτα
θα έφευγα.
καλύτερα στο χιόνι!
3 σχόλια:
Τι να σου πω μωρέ....
Ν πεις στο φίλο σου άμα το διαβάζει να χαμηλώνει τη φωνή ίσα που ν' ακούγεται ...σαν προσευχή στη νύχτα και τους ήχους της
Υ.Γ. Και κανόνισε την απάντησή σου γιατί δε ξαναπατώ τα πόδια μου επαέ...
@meril
Αντιγράφω το (απελπισμένο) γράμμα που έλαβα απο τoν καημένο το γέροντα τον διακονιάρη του φαραγγιού...
"Ενδοξώτατε Κύριε Κώστα
Γενναίε Ανδρα και ατρόμητε πολεμιστή Ευεργέτα μου.
Βοήθησέ με στο κίνδυνο που βρίσκομαι και στο αδιέξοδο που με έφερε η Ευγενεστάτη Δέσποινα και φιλόπτωχη Κυρία Μέριλ.
Πως να της μιλήσω ο άθλιος χωρίς να τη προσβάλω που δεν ειναι δυνατόν ,μα δε μπορώ ούτε να το σκεφτώ να της απευθύνω το λόγο κοιτώντας την στα μάτια...
κ αν δε το κάμω και φύγει ποιά Δέσποινα σαν αυτή θα κοσμεί το άθλιο blog μου. Πείτε κάτι ευεργέτα μου ίσως σας ακούσει εσας...
Ο Αθλιος δούλος σας
__________________________________
γι αυτό Μεριλ μη τον στενοχωρείς το καημένο ..ειναι τρομοκρατημένος
με εκτίμηση
Κωστής
Μη χάσει λέω την πελάτισσα....
Μα, μ' έκανες και γέλασα ...... Συχωρεμένος.....
Υ.Γ. Καλά όλα τ' άλλα αλλά φιλόπτωχη δέσποινα (πως ν' αντέξω σε τόσους επαίνους.....)
Την καλημέρα μου
Δημοσίευση σχολίου