H διατροφή, τα μεταλλαγμένα, και ο Δαρβίνος

Δεν έγραφα τόσο καιρό γιατί είχα πέσει σε κατάθλιψη.
Και όταν πέσει ο άνθρωπος σε κατάθλιψη κλείνει το μυαλό του
και δε μπορεί να σκεφτεί .
Τώρα όμως που άνοιξε πάλι το μυαλό μου είδα πόση δουλειά με περιμένει
και πόσα προβλήματα της ανθρωπότητας πρέπει να λύσω.
Κατ αρχήν το πρόβλημα της διατροφής
Χιλιάδες άνθρωποι ανησυχούν με το τι είναι υγιεινό και τι ανθυγιεινό
τι θα γίνει με τα μεταλλαγμένα τρόφιμα –να τρώμε ή να μη τρώμε-
και ποιο άλλο να ρωτήσουν στην ταραγμένη εποχή που ζούμε
μόνο το σοφό Διακονιάουερ
και περιμένανε με αγωνία πότε θα βγω από τη κατάθλιψη
(γιατί μπήκα θα σας το πω μετά)
να δώσω λύση στο πρόβλημα
και ιδού
Κατάλογος Υγιεινών Τροφών κατά φθίνουσα σειρά υγείας
Η πιο υγιεινή τροφή είναι το κόκκινο ρίφι
δεύτερο έρχεται το μαύρο
και τρίτο το άσπρο
μετά όλα τα άλλα φαγητά
(αυγά πατάτες μυζήθρα κουκιά χοχλιούς και πίτες)
Οι πίτες ,ειδικά οι σαρικόπιτες με ξινή μυζήθρα κάνουν μεγάλο καλό αν πιείς και ρακή.
Οι χορτόπιτες θένε κρασί
τα κουκιά σαρδέλες
και οι χοχλιοί πρέπει να είναι μπουμπουριστοί.!

Τώρα τα ανθυγιεινά!

Το πιο ανθυγιεινό πράγμα είναι οι ξυλιές!
όπου βλέπετε ξυλιές να φεύγετε!
και μετά οι γιατροί και τα φάρμακα.
αυτά είναι τα ανθυγιεινά και τίποτε άλλο.
Χόρτα δε χρειάζεται να τρώτε γιατί τρώνε τα αρνιά.
Εσείς να τρώτε τα ρίφια (που τρώνε χόρτα) και είστε καλυμμένοι
Σκύλους να μη τρώτε ούτε γάτες γιατί δε τρώνε χόρτα και είναι ανθυγιεινοί.!
Καλό είναι ο άνθρωπος να αποφεύγει τα ψάρια γιατί έχουνε τσίτες αγκάθες δηλαδή και μπορεί να σου κάτσει στο λαιμό
έχετε δει ρίφι με τσίτες?
γι αυτό είναι καλύτερα τα ρίφια.

Τώρα με τα μεταλλαγμένα .
Να τρώτε χωρίς κανένα φόβο!
Διάβασα στο Καζαμία ότι ένας μεγάλος σοφός –περίπου σα και μένα-
ο Δαρβίνος
υποστηρίζει ότι οι άνθρωποι ούτε λίγο ούτε πολύ
είναι μεταλλαγμένα μαϊμούνια (πίθηκοι δηλαδή)
άρα κανένα φόβο δε έχομε από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα
ότι ηταν να πάθομε το πάθαμε
αντίθετα
οι πίθηκοι οι κακομοίρηδες κινδυνεύουν από τα μεταλλαγμένα τρόφιμα
-να γίνουν άνθρωποι-

γι αυτό
όχι μεταλλαγμένες μπανάνες στους πιθήκους
δε φταίνε σε τίποτε
δείτε πως κατάντησε ένας σκύλος που έτρωγε μεταλλαγμένα …

ποσο πρέπει να τρώτε?
όσο βρίσκετε .
αν δε βρίσκετε να σταματάτε!
έχετε αναρωτηθεί ποτέ τι θα πει σοβαρός άνθρωπος ?
σοβαρός είναι από το βάρος
(το αντίθετο είναι το ελαφρύς)
-αυτός λέει είναι ελαφρύς δηλαδή –βάλε αλάτσι-

δέστε μερικές πραγματικά σοβαρές γυναίκες!


ενώ δέστε δω χάλια και αδυναμιά.....(δεν έχουν να φάνε οι κακομοίρες)

H τριγωνομετρία

foto Dolan Halbrook
Το διάβασα στο Καζαμία!
"Η πιτυρίδα είναι ασθένεια του Τριχωτού της Κεφαλής!"


Ο Τριχωτός της Κεφαλής είναι ο νους του ανθρώπου στη καθαρεύουσα
και όχι κανείς τριχωτός επικεφαλής
όπως νομίζουν οι αδαείς και αμόρφωτοι άνθρωποι!


Όταν λοιπόν ασθενήσει ο νους του ανθρώπου δηλαδή ο Τριχωτός της Κεφαλής ,

τι περιμένεις να κάμει ο άνθρωπος

να σκεφτεί??
πώς να σκεφτεί χωρίς νου???
κάνει ο κάθε ένας ότι του καπνίσει


άλλος λούζεται τα φαγητά , άλλος με γένια και μουστάκια λέει πως είναι γυναίκα , άλλος πως είναι πρωθυπουργός άλλος ποιητής ότι μπορείς να φανταστείς.


Πως λοιπόν θα επανέλθει ο Τριχωτός της Κεφαλής σε ομαλή λειτουργία??


η λύση είναι μία αδέρφια μου


Η ΤΡΙΓΩΝΟΜΕΤΡΙΑ!!!


Μου τα ξεκαθάρισε εμένα όλα ο φίλος μου ο γενναίος άνδρας
ο Κωνσταντίνος των Αστερουσίων
ο μέγας φιλόσοφος και μαθηματικός Πάσης Μεσσαράς
του οποίου ο Τριχωτός είναι τεράστιος και εξαιρετικά αποτελεσματικός
περίπου σαν του Πλάτωνα που τον έχει και δάσκαλο.
πού είχε κι αυτός το ίδιο πρόβλημα στην εποχή του

και το αντιμετώπισε με θάρρος και επιτυχία.


Για να μπεις λέει στο σπίτι του

έπρεπε πρώτα να λύσεις τουλάχιστον ένα τρίγωνο

και να το ξαναδέσεις

και έτσι λέει γιατρευτήκαν οι αρχαίοι από τη πιτυρίδα

αλλά όχι ολότελα τους έμεινε ένα κουσουράκι και κυκλοφορούσαν με σεντόνια.


ξεκινήστε αδέλφια !
όπου βρίχνετε τρίγωνο μικρό ή μεγάλο
κατευθείαν να το λύνετε
μετα όμως να το ξαναδένετε που να το βρεί ο επόμενος δεμένο να το λύσει κ αυτός
μη σκεφτόμαστε μόνο τον εαυτό μας
και όσο λύνετε τρίγωνα
τόσο θα μεγαλώνει και θα θεριεύει ο Τριχωτός της Κεφαλής
και θα βρείτε μεγάλη ωφέλεια και ανακούφιση από τη πιτυρίδα!


όπως μου έλεγε ο Κωνσταντίνος των Αστερουσίων εκεί στους γκρεμούς
«….η μόνη πράξη αντίστασης στην εποχή μας είναι η σκέψη!
όμως οι περισσότεροι καταναλώνουν ξένες σκέψεις όπως καταναλώνουν προϊόντα αντί να παράγουν σκέψη , και το χειρότερο νομίζουν ότι σκέφτονται αναμασώντας ξένες σκέψεις …»
και πάνω που τα έλεγε αυτά εμάνισε και παραλίγο να σκοτωθεί να χάσομε τέτοιο άνθρωπο με τέτοιο τριχωτό
της κεφαλής.

Τα προβλήματα του σύγχρονου ανθρώπου

Πιστεύω ακράδαντα ότι ο σοφός άνθρωπος πρέπει να γνωρίζει τα προβλήματα της ανθρωπότητας και να δίδει λύσεις όσο και να του κοστίζει αυτό.
Γι αυτό πήγα στο καφενείο του χωριού που έχουνε τηλεόραση να δώ τα προβλήματα της ανθρωπότητας να τα λύσω !
Πήγα λοιπόν στο καφενείο, πίνανε ρακί με αγκινάρες και με κεράσανε και μένα και έπαιζε και η τηλεόραση.
Τελικά εγίνηκε η κεφαλή μου καζάνι να πίνω ρακή και να τρώγω αγκινάρες και να βλέπω τηλεόραση αλλά έκαμα δουλειά.

Ξεκαθάρισα ποιο είναι το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου.

Λοιπόν το μεγαλύτερο πρόβλημα του σύγχρονου ανθρώπου
είναι η πιτυρίδα.
είναι φανερό!

Ότι και να δείχνανε , μα ειδήσεις ,σεισμούς, αρρώστιες ,το Μέγα Αλέξανδρο, τους πρωθυπουργούς , θέατρα, τραγούδια ,τα πάντα
μια στιγμή να σταματήσει το πρόγραμμα να βγει ένας να ρωτά
-έχεις πιτυρίδα??
Να αρχίζει τις συμβουλές

Βάλε αλάτι στη κεφαλή σου , βάλε λάδι , βάλε ξύδι ,βάλε μπύρα ,βάλε μέλι , βάλε χόρτα, βάλε γάλα, ,βάλε ρύζι ,βάλε ντολμαδάκια ,βάλε ότι βρεις

απελπισμένοι σου λέω οι άνθρωποι !
δε κατέχουνε ήντα να βάλουνε να φύγει η πιτυρίδα...
μεγάλο πρόβλημα αυτή η πιτυρίδα.
τους έχει βγάλει στην απελπισία !

Αφού ανησύχησα και γώ και σκέφτηκα να λουστώ τη ρακή
αλλά λέω καλιά να τη πιώ να δώσω λύση στο πρόβλημα της ανθρωπότητας.
γιατί δε πάει άλλο ..

Στο χωριό δεν έχει πιάσει ακόμα αυτή η ασθένεια
οι άνθρωποι ότι ψήνουνε το τρώνε δε το βάζουνε στη κεφαλή τους
μόνο μια γριά επέταξε το τσικάλι στου γέρου τη κεφαλή
αλλά αυτή είχε άλλους λόγους..

Η πιτυρίδα τρελαίνει το άνθρωπο !
δε κατέχουνε πιά τι τους γίνεται .

ιδιαίτερα οι πρωθυπουργοί και οι αγροφύλακες που διοικούν τη χώρα!

τους έχει παλαβώσει η πιτυρίδα και άστα αξεκαθάριστα !

Πάει η χώρα κατά διαόλου δε μπορούν να κυβερνήσουν οι κακομοίρηδες
και θα καταστραφούμε.

Αδέρφια!
Συγκρατηθείτε!
ότι σας δίνουνε να το τρώτε!
μη το βάζετε στη κεφαλή σας γιατί θα πεθάνετε από τη πείνα!
ότι και να βάλετε η πιτυρίδα δε φεύγει !
γιαούρτια να μη πετάτε ο ένας στο άλλο ούτε αυγά!
η λύση είναι άλλη!
Πρέπει πρώτα αδέρφια μου να βρούμε τη φύση της ασθένειας !
Το λέει και το καζαντζάκι!
γιαυτό μέχρι να τη βρούμε να βάνετε στη κεφαλή μόνο νερό

και καμιά φορά και μακαρόνια

αλλά κρύα όχι ζεστά να μη καείτε

μέχρι να σιγουρέψω τη λύση να σας τη πώ.
έχετέ μου εμπιστοσύνη!
θα σας σώσω!
ο Διακονιάουερ

Διακονιάουερ

Είμαι σοφός άνθρωπος.

Είμαι βέβαια και γέρος και διακονιάρης αλλά είμαι και σοφός.

Σας το λέω νέτα σκέτα και κατευθείαν. .

δεν υπάρχει λόγος να έρθω στο blog σας

να σας πω πως είστε σοφοί

να ‘ρθείτε μετά στο δικό μου να μου πείτε πως είμαι και γώ σοφός

και να κάνω πως δε το πιστεύω και δε το δέχομαι αλλά τέλος πάντων αφού επιμένετε…

Το λέω μοναχός μου να γλυτώσουμε και τη φασαρία.
και θα το τεκμηριώσω

(ειδες ρήμα τεκμηριώνω…φτιάχνεται από το τεκ που σημαίνει τεχνολογία πως λέμε χάι τεκ ,και το μηριώνω που θα πει πάνω από ένα εκατομμήριο τοις εκατό δηλαδή εκατομμύρια φορές και όλο μαζί τεχνολογία αιχμής ένα εκατομμύριο φορές, δηλαδή σίγουρα πράματα)

Πρώτον είμαι διαβασμένος και ανήσυχος
Εχω διαβάζει δυό Καζαμίες και παραλίγο να διαβάσω και το τρίτο

αλλά τον έκαψα στη χιονιά

και έχω διαβάσει και το καζαντζάκι .
Δε ξέρω βέβαια ακριβώς τι διάολος είναι αυτό το καζαντζάκι

αλλά όλοι τόχουνε διαβάσει , εγώ περισεύω ?
οποσδήποτε θα τόχω διαβάσει και γώ!
δεύτερον
λέω σοφές κουβέντες
όπως
«Οι πράξεις μας διαποτίζουν το καθρέπτη των θεσμών»

ποιος άλλος έχει σκεφτεί ποτιστικούς καθρέφτες?
όλοι για άνυδρους τους έχουνε
Παρόλα αυτά ούτε σημασία δε μου δίδουν .
και φταίει το όνομά μου
-Ποιος τόπε αυτό ρωτούνε οι άνθρωποι
-Ο διακονιάρης
Πώς να κάμω καριέρα φιλοσόφου με τέτοιο όνομα
Γι αυτό τέλος φίλες και φίλοι
Ξεχάστε το διακονιάρη
ειμαι ο
Διακονιάουερ

Ο Πλάτωνας ο Σοπενχάουερ και η Κυρία Αμαλία

Είμαι να πιώ φαρμάκι.

Εμαλώσανε οι φίλοι μου ο Κωστής και ο Ηρακλής και δε παρηγορούμαι

να φταίνε οι κερατάδες ο Πλάτωνας και ο Σοπενχάουερ.

Γράφει που λες η Κυρία Αμαλία η γυναίκα του φίλου μου του Ηρακλή ένα άρθρο,

(όλος ο κόσμος γράφει αυτή περίσσευε?)
αλλά δε συμφωνεί ο Πλάτωνας οι διαόλοι να το νε πάρουνε
και έχομε τον φίλο μου το Κωστή αποφασισμένο όλοι άρον άρον

να συμφωνούνε με το Πλάτωνα…..

Λέει που λές η νοικοκυρά στο άρθρο πως εξεβαρέθηκε τους μπουνταλάδες

αλλά έλα που ο Πλάτωνας φαίνεται είναι λυπησάρης

και θέλει λέει αρον άρον να τους βγάλομε από το σπήλιο

(φαίνεται παλιά τους είχαν μαντρισμένους σε κανένα σπήλιο όχι σαν εμάς που τους έχομε ελεύθερους )

Λέει του η γυναίκα έχε με παραιτημένη και ότι θες τους κάμε .
Θες βγάλε τους από το σπήλιο θες άστους μέσα …τίποτα αυτός .

Ξεσπαθώνει που λές και ο Ηρακλής και του λέει ότι ισα ισα μπουνταλάδες

είναι και αυτός και ο Πλάτωνας

και ότι αυτός μόνο το Σοπενχάουερ παραδέχεται

που του αρέσει το θέατρο και οι έξυπνοι ανθρώποι

όχι οι σπήλιοι και οι μπουνταλάδες.
και μαλώσανε οι φίλοι….
και δα ήντα θα γενώ
ποιος θα ρχεται να με βλέπει στο φαράγγι ??
κατάλαβες?
κατάλαβα να λές!

για να λέμε βέβαια και του στραβού το δίκιο και γώ το Πλάτωνα προτιμώ

γιατί ειναι ομορφάντρας κι ας είναι και γέρος κι ας φορεί και σεντόνια .

Στη Μεριλ και Λορελάη.....

όπως προφανώς θα αντιληφθήκατε Κυρίες Λορελάη και Μεριλ
το ποίημα μου το έφερε ο Ένδοξος και γενναίος φίλος μου ο Κωστής
ο οποίος δυστυχώς δε πάει τελευταία καθόλου καλά
διότι άσε που λέει ότι συναντά πλάσματα στους γκρεμούς και τέτοια παλαβά
αλλά παράτησε τα σκοινιά και σκαλώνει έτσι
γιατί εζήλεψε λέει τη δόξα ενός άλλου
που έκανε λέει τέτοια κατορθώματα (και εσκοτώθηκε βέβαια)
και δε τη γλυτώνει και ο φίλος μου ….
Σύντομα θα αφήσει χήρα τη Κυρία Ανδρομάχη..
Γι αυτό Κυρίες μου δείτε το video του άλλου (ο Θεός να του συχωρέσει )
να καταλάβετε τη τρέλα που δέρνει το αφεντικό μου
και σας πρεζεστάρω στο Θεό
πείτε του καμιά κουβέντα του τρεζού
μπορεί να σας πιάσει λόγο
ξέρω πόσο σας εκτιμά
γιατί εμένα τίποτα…

Φέσκλα

...

Ο ποιητής (όπως θα έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός)
έχει μια εικόνα στο νου του.
Τον παράτολμο αναρριχητή των νοτικών γκρεμών των Αστερουσίων ορέων
μόνο
απογευματινή ώρα ηλιόλουστης μέρας
καρφωμένο από τον ήλιο
στον κατακόρυφο βράχο
που ατενίζει τη θάλασσα του Λυβικού
αφοσιωμένο
στη λεπτομέρεια των κινήσεων
από τη οποία κρέμεται η ζωή του
να αντιλαμβάνεται
εκείνο το ον
που με διπλωμένες τις φτερούγες
τον κοιτάζει
καθισμένο στο απρόσιτο διάζωμα
γυμνό
ελαφρά γερτό το κεφάλι
όπως όταν παρατηρούν τα παιδιά και τα ζώα
με το βλέμμα ήρεμο
ειρηνικό
και απροσπέλαστο.


.

Ο ποιητής (όπως θα έλεγε ο Διονύσιος Σολωμός)
έχει άλλη μια εικόνα στο νου του.
Ένα βιολί
που η «ψυχή» του έφυγε από τη θέση της
και ο ήχος του είναι
σαν το έρημο πουλί
όπου φτερά δεν έχει.

Ο ποιητής είδε το βιολί
να είναι
το πνεύμα του γενναίου άνδρα
διότι γνωρίζει
(αυτό που δε γνωρίζουν οι πολλοί)
ότι όπως το ταπεινό εκείνο και το ασήμαντο ξυλάκι
η «ψυχή»
αν δε είναι στη θέση του
ακυρώνει το υπέροχο όργανο
έτσι και το πνεύμα των ανθρώπων
ακυρώνεται
όταν η ψυχή τους
δεν είναι στη θέση της.


Ο ποιητής είδε το πλάσμα των γκρεμών
με το απροσπέλαστο βλέμμα
να βυθίζει το αριστερό του χέρι
στο στήθος του ανδρός
που είχε ο ήλιος του απομεσήμερου
και ο κίνδυνος του θανάτου καρφώσει
στο βράχο
και να βάζει τη ψυχή του στη θέση της.
να ανοίγει τις φτερούγες
και να χάνεται στους γκρεμούς.

Ο ποιητής είδε τον γενναίο αναρριχητή
να αποχαιρετά τους γκρεμούς
με το βλέμμα ήρεμο
ειρηνικό
και για πάντα
απροσπέλαστο

Το όνομα του Όντος
είναι γνωστό.
Λέγεται Φέσκλα
και είναι το Λιοντάρι του Θεού
στον ήλιο.

Μαθήματα στους γκρεμούς.

Χθες Σάββατο ήταν μέρα χαράς!
Ήρθε ο ενδοξότατος φίλος μου με τους μαθητές του και τους μάθαινε τη τέχνη των γκρεμνών..
τι αγάπη έχει αυτός ο άνθρωπος για τους γκρεμούς είναι μέγα και τρομερό πράγμα..
σχόλια δε θα κάνω δείτε τις φωτογραφίες !






στην άκρη του γκρεμού με το καταρράκτη στο βάθος με στόχο τη λίμνη της βάσης



να μή περάσουν και απο τη σπηλιά μου...δε γίνεται





ο γενναίος μαθητής του ενδοξώτατου φίλου μου βαφτίζεται στο ρίγος του χάους .....


160 μέτρα καταρράκτης..


ο γενναίος (και πολύ μετριόφρων) φίλος μου


και οι μαθητές του στη βάση του καταρράκτη


αποχαιρετισμός στο χάος...





εβίβα !

Καθαρή Δευτέρα

Ήρθε ο ενδοξότατος φίλος μου πρωί πρωί
και με μάζεψε από το φαράγγι στο σπίτι του –μέρα που είναι –
να μη είμαι λέει και ‘γώ ο κακομοίρης μοναχός…

Η Κυρία Ανδρομάχη η υπέροχη γυναίκα του στραβομουτσούνιασε
-λίγο όμως-
Σου λέει :
σήμερα που έχω καλεσμένους τους πάμπλουτους Συντέκνους μου από τη Πόλη
(χωρίς το σκύλο τους)
και τον μεγιστάνα τον άνδρα της αδερφής μου τον Σήφη τον απίστευτο γιατρό
τον εκατομμυριούχο ,χωρίς να λογαριάσομε άλλους γιατρούς και δικηγόρους,
τραπεζίτες και εργοστασιάρχες , πέντε διευθυντές τραπέζης, δυό χρηματιστές ,
και ένα σταβλάρχη ,
σήμερα έπρεπε να φέρει ο άντρας μου το διακονιάρη στο σπίτι?

Αλλά δε μπορεί να πεί και τίποτα η καημένη διότι ξέρει τα κακά της μοίρας της .

Μια κουβέντα παραπάνω και πάει ο φίλος μου ο Κύριος Κώστας ο γενναίος άνδρας.

Παίρνει τα σκοινιά του και τρέχα να τον ψάχνεις στους γκρεμούς και στα φαράγγια…..


(δείτε και μόνοι σας αν δε με πιστεύτε που πήγε και σκάλωσε μια μέρα που κάτι του είπε η κυρία Ανδρομάχη)

Κάθισα σ ένα γύρο στο κήπο να βλέπω και τα βουνά και ούτε μιλούσα ούτε λαλούσα
μόνο έτρωγα και έπινα και κρασάκι.

Και δώστου να μου κουβαλεί η Κυρία Ανδρομάχη η υπέροχη γυναίκα του φίλου μου
που όλους θέλει να τους ταΐζει (και τους διακονιάρηδες) αρκεί να μη είναι στη μέση μέση…

Πρώτοι ήρθαν οι εξοχότατοι σύντεκνοι του ενδόξου φίλου μου
ο Κύριος Γιάννης και η Κυρία Γιάννα μεγαλοεπιχειρηματίες που είναι εξαιρετικοί άνθρωποι και πολύ υπάκουοι στο σκύλο τους τον Πάρι
που τον έχουν στείλει σε πολλά σχολεία και έχει μάθει και τριγωνομετρία
και δε μπορούν να κάμουν τίποτα χωρίς να σκεφτούν πως θα το πάρει ο Πάρις
μη του δημιουργήσουν ψυχολογικό πρόβλημα.

Ωστόσο δε τον φέρανε μαζί τους γιατί ο ένδοξος φίλος μου ο Κύριος Κώστας πετά κουβέντες ότι δε θέλει σκύλους μέσα στο σπίτι και να τον δέσουνε στη αυλή μαζύ με το δικό του
που δε έχει βγάλει ούτε το δημοτικό!

Αλλιώς λέει να μη έρθουν ούτε αυτοί.
Και δε τους νοιάζει αυτούς – ότι και να λέει ο φίλος μου γιατί ξέρουν ότι τους αγαπά -
μόνο μη καταλάβει ο Πάρις ότι ο φίλος μου τον βλέπει σαν σκέτο σκύλο γιατί δε θα το αντέξει.

Καλοί άνθρωποι .
Λίγο μαραζωμένοι χωρίς τον Πάρι αλλά δε πειράζει διότι υπήρχε ο Μόγλης
ο σκύλος του φίλου μου και τους απασχολούσε όπως όπως.

Μετά έφτασε και ο Σήφης ο γιατράρας και έλεγε συνέχεια σε όλους
πόσο τεράστιος γιατρός είναι και τα κατορθώματα του στο χρηματιστήριο
μέχρι που τον βαρέθηκε ο ένδοξος φίλος μου
και διέταξε να του παίξουν παλαμάκια και να φωνάξουν τρείς φορές
- Ζήτω ο Σήφης- και έτσι ησύχασε κι αυτός.
Και πάνω που ηρεμίσανε τα πνεύματα και φτάσανε και οι άλλοι καλεσμένοι
και τρώγαμε τα νηστίσιμα και πίναμε και κρασάκι ,
αυτοί στη τραπεζαρία εγώ και κάτι άλλοι φίλοι στη αυλή
βγαίνει ο ένδοξος φίλος μου έξω και έβγαζε καπνούς από τ αυτιά του.

Διότι ο ένδοξος φίλος μου είναι αρνί του Θεού
μόνο μη του πειράξει κανείς τους φίλους του διότι δε παλεύεται καθόλου.

Πέσαμε όλοι απάνω του διότι ήθελε να πάει στη Αθήνα
να σφάξει από το σβέρκο ένα ποιητή
που στενοχώρησε λέει μια καλή του φίλη ποιήτρια.

Στο τέλος τον έπεισα να μου τον αφήσει εμένα που είμαι καλός στις μαντινάδες
και αν δε συνετιστεί και συνεχίσει ας τον σφάξει να τελειώνομε.
(ναι εγώ έγραψα αυτές τις απαντήσεις -το ομολογώ-)
Έδωκε όμως ο Θεός και φοβήθηκε ο ποιητής και γλυτώσαμε το φονικό !
Και όταν ηρεμίσαμε πιάσανε τα όργανα και παίξανε .
Και χόρεψαν και οι εξοχότατοι σύντεκνοι
τώρα που δε τους έβλεπε ο σκύλος γιατί δεν είναι σίγουροι
πως θα το πάρει ο Πάρις αν τους δει να χορεύουν
και ήρθε και ο Σήφης ο γιατράρας και είπε μια μαντινάδα

σα το χρηματιστήριο που πάει κάτω πάνω
έτσι είναι η αγάπη σου και δε τη νε προκάνω

και μετά μας ρώτησε αν ξέρομε την κλωνατέξ αλλά του ξαναπαίξαμε παλαμάκια και ησύχασε
και μας βρήκε η νύκτα η μεγάλη με τ άστρα
διότι το πεπρωμένο φυγειν αδύνατον
καλημέρα σας
που γράφανε στους παλιούς καθρέπτες.

H νύκτα

Ο ενδοξότατος φίλος μου ο Κύριος Κώστας με ρωτούσε κάθε πρωί
-Πως πέρασες γέροντα απόψε
-Πολύ καλά Κύριε Κώστα του απαντούσα μα αυτός με ένιωθε κουρασμένο και είχε δίκιο.

Δεν μπορούσα να ξεκουράσω τη ψυχή μου στο λαμπρό του σπίτι
γιατί είχε διπλά τζάμια στα παράθυρα
και δε μπορούσα να ακούω τη φωνή της νύκτας.

Η φωνή της νύκτας είναι πρώτον ο άνεμος.
Κάθε νύκτα έχει το δικό της άνεμο.

Μετά είναι η απάντηση του τόπου στο άνεμο.

Το κάθε δέντρο ηχεί αλλιώς στο άνεμο της νύκτας .
τα καλάμια, οι φασκομηλιές , οι λυγαριές οι ευκαλύπτοι..
αλλιώς μιλούν οι βράχοι και οι γκρεμοί αλλιώς τα σπίτια …

Τα νυχτοπούλια τις ήρεμες νύχτες δίδουν πίκρα και υπομονή
τα μακρινά γαυγίσματα των σκύλων της δίδουν απεραντοσύνη
Οι ήχοι του κυνηγιού των αρπακτικών τη κάνουν απρόσμενη...

Ήχοι που γνωρίζεις και ήχοι άγνωστοι που ανησυχούν τους σκύλους
Ήχοι που φτιάχνουν τη φωνή της νύκτας μα δε είναι η φωνή της νύκτας

Η νύκτα μιλά στη ψυχή του ανθρώπου .
Τη μέρα η ψυχή βλέπει και πλαταίνει
Τη νύκτα ακούει και βαθαίνει.
Μαθαίνει να γνωρίζει χωρίς να βλέπει
Βαθαίνει στο μυστήριο και στο ψίθυρο
Παρηγοριέται
Κάθε νύκτα λέει άλλα πράγματα.
και κάθε ώρα της νύκτας ακούς άλλα

Λόγια μυστικά που δε τ ακούει πια κανείς από αυτούς που θα μπορούσαν να τα πούνε
Κ αυτοί που τ ακούνε σε πιο να μιλήσουν πια
Γι αυτό δε ξεκουράζονται οι άνθρωποι
Η Νύκτα είναι μια μάνα
Που λέει στ αυτί λόγια που δε τ ακούς μα χαϊδεύουν τη ψυχή σου
Και ξυπνας το πρωί και γελάς

Αν δεν είχε ο ενδοξότατος φίλος μου τζάκι ν ακούω τη φωτιά που τη τάιζα όλη νύκτα
θα έφευγα.
καλύτερα στο χιόνι!

Ο Χιονιάς

Ας είναι καλά οι ενδοξότατοι φίλοι μου ήρθανε και με μαζέψανε τις μέρες του χιονιά.

Ο Κύριος Κώστας ο Γενναίος ¨Άνδρας με πήρε σπίτι του.

Αψήφησε τα χιόνια ,το Βοριά, αψήφησε το βουνό και τους γκρεμούς
και ήρθε με πήρε και με εγκατέστησε στη μέση μέση του σπιτιού του μπροστά στο τζάκι
μαζί με τους δυό σκύλους του που τους λυπήθηκε κ αυτούς τους κακομοίρηδες
και τους έβαλε κ αυτούς μέσα.

Τρείς μέρες κοιμόμαστε εγώ και οι σκύλοι μπροστά στο τζάκι
σε μια φλοκάτη κόκκινη,

Μπαινόβγαινε η Κυρία Ανδρομάχη η γυναίκα του ρουθούνιζε , γρύλιζε ,τίποτε αυτός.

( Αυτό θα πει γενναίος Άνδρας όχι ψευτιές)

Καλή γυναίκα ! Μας τάιζε όλους σκύλους, διακονιάρηδες, τα εφτά παιδιά του Κυρίου Κώστα , από το πρωί μέχρι το βράδυ ,
μόνο που δε μπορούσε να μας βλέπει στη μέση μέση όλους αλλά τι να κάμει η καημένη συνήθισε..
Άλλωστε ο Κύριος Κώστας ο Γενναίος Άνδρας ο φίλος μου κάνει ότι βάλει ο νούς του.

Πάρτε μια ιδέα από το σπίτι του φίλου μου







Έχει γεμίσει το σπίτι –όλα στη μέση- τρυπάνια ,σφυριά ,σκοινιά για τους γκρεμούς ,
βιολιά μαντολίνα που είναι και μερακλής ,
κάτι σακιά που τα δέρνει μέρα νύχτα γιατί είναι και πολεμιστής ,
ότι βάνει ο νούς τ ανθρώπου.

Πως τον αντέχει η Κυρία Ανδρομάχη η καλή γυναίκα μέγα μυστήριο.

Ερχόταν και ο Κύριος Ηρακλής ο άλλος φίλος μου ο απτόητος
και δώστου να τρώνε και να πίνουνε και να τραγουδούνε
γιατί λέει ο κύριος Ηρακλής είναι και τραγουδιστής …
η αλήθεια είναι πως σκέφτηκα δυο τρεις φορές να φύγω
–καλύτερα στο χιόνι παρά οι αγριοφωνάρες τους –
το ίδιο σκεφτήκανε και οι σκύλοι και γαυγίζανε κι αυτοί….

αλλά έκανα υπομονή διότι σκέφτηκα πόση ώρα θα τον αφήσει η εξαιρετική γυναίκα του
η Κυρία Αμαλία να γυρίζει το γενναίο φίλο μου τον Ηρακλή??

Θα του σύρει τη φωνή και πάει αυτός
διότι η Κυρία Αμαλία δεν είναι σα τη Κυρία Ανδρομάχη
που έχει βγάλει η καημένη μόνο ένα Πανεπιστήμιο –δηλαδή τίποτα-
η γυναίκα του ανδρειωμένου φίλου μου του Ηρακλή είναι πολύ μορφωμένη.

Διαβάζει μου λέει ο φίλος μου από το πρωί μέχρι το βράδυ πολύ βαριά βιβλία
(όχι καζαμίες και τέτοια που είναι 100 -200 γραμμάρια..)
από δέκα κιλά και πάνω το βιβλίο ..
και έχει μάθει κόλπα και κάνει το καημένο το φίλο μου
και τρέχει αμέσως μόλις πάρει τηλέφωνο.

Ας είναι καλά οι ενδοξώτατοι φίλοι μου

Όμως δεν πέρασα καλά. Η Αλήθεια είναι αυτή.
και φταίγανε τα τζάμια....

τώρα όμως πείνασα και πάω στο χωριό να διακονέψω .

θα σας πώ το γιατί δε πέρασα καλά μετά διότι

-κακό θεριό η πείνα-

Η αλήθεια είναι...

...
Οτι το ποίημα "Ο διακονιάρης" δεν ειναι δικό μου.

Μου το χάρισε ο ενδοξώτατος Κύριος Κώστας
που έρχεται και με βρίσκει εκει στο φαράγγι
με τον γεναιότατο Κύριο Ηρακλή...
Καθόλου δε φοβούνται οι ατρόμητοι...

Κατεβαίνουν τους γκρεμούς λες και πάνε στο καφενείο.

...μα δείτε τον Κύριο Κώστα απο που στην ευχή κατεβαίνει



τελείως ατρόμητος !


και με τι θάρος κυκλοφορεί εκεί στα γρεμνά
(φαίνεται και η σπηλιά μου στο βάθος)




και τι να πώ για τον Ατρόμητο Κύριο Ηρακλή
δείτε βλέμμα αετού και λύκου
στην άκρη του χάους ατρόμητος και γενναίος


μάλλον εδώ φαινεται το βλέμμα που έβγαλε τα γυαλιά...



και είναι και ποιητές ευαίσθητοι όσο δε παίρνει άλλο
και μεγάλοι ποιητές!
(το διάβασα ο ίδιος που το λένε οι άλλοι ποιητές που διαβάζουν τα ποιήματά τους...
-όλοι οι ποιητές ειναι καλοί ανθρώποι-
συνέχεια λένε ο ένας στο άλλο πόσο μεγάλος ποιητής ειναι ο άλλος και πόσο τους συγκίνησε
το ποίημά του...
πιο καλοί άνθρωποι δεν υπάρχουν!)
και ιδιαίτερα οι φίλοι μου
που έχουν και άλλα προτερήματα κρυφά και φανερά
που δε με φτάνουν ώρες να τα λέω
Ο Κύριος Ηρακλής μου χάρισε τα παπούτσια του

(γι αυτό ειναι ξυπόλυτος στην άκρη του χάους ο ατρόμητος)
και γράφει και μαντινάδες στις ποιήτριες .....

και ο Κύριος Κωστας είναι και επιστήμων..
και μου χάρισε το πατελόνι του

(αλλά δε θα βάλω τη φωτογραφία που στέκεται αγέρωχος στην άκρη του χάους παρόλο που έχει εξαιρετικό ενδιαφέρον διότι φαίνεται (στο βλέμμα του) η τεράστια ανδρεία του)

σας προσκυνώ ενδοξότατοι φίλοι μου


να!
δείτε και το καταρράκτη για να μη νομίζετε πως λέω ψέματα..


πως να μην είμαι χαρούμενος που έχω τέτοιους φίλους




ο διακονιάρης

ο διακονιάρης

Τρείς μέρες βρέχει στα χαμηλά
χάθηκε η θάλασσα χάθηκε ο κάμπος
τρεις μέρες βρέχει στο βουνό
τρεις μέρες βρέχει στο φαράγγι.

Όταν ξεκόψει
θα βγω απ τη σπηλιά μου
που μ έχει ο βράχος αγκαλιά
που βρέχεται
στη αγκαλιά του ουρανού
και θα πεινώ.

Θα βγω απ το φαράγγι
και θα σταθώ
να μυρίζομαι στον αποβροχάρη αέρα
τους βρεγμένους βράχους
τη κορφή
και τη φωτιά στα τζάκια
των ανθρώπων
που έχουν νου
και σπίτια και φωτιά

Όταν χτυπώ τις πόρτες τους
βγαίνουνε οι νοικοκυρές
να μου δώσουνε ψωμί
και χαμόγελο
βγαίνουν και οι γερόντοι .
Kουνούνε τη κεφάλα τους
και λένε
-κρίμα το άνθρωπο-
μου δίδουν οι νοικοκυρές
ψωμί και παξιμάδι
και τους φιλώ τα χέρια.
Έτσι μου μάθανε οι κατσίκες
όταν τους δίνω το ψωμί
στο στόμα.

Έχω τρεις φαντές πατανίες
ναι τρείς!
τη νύκτα που βγαίνει το φεγγάρι
στους γκρεμούς
και τρέχει ο καταρράκτης

είναι η σπηλιά μου νοτική
-μάτι του κύκλωπα του βράχου-
σα φωλιά χωρίς βάθος ,πίσω από το πέτρινο βλέφαρο
και πότε κοιμούμαι έτσι
να βλέπω του φεγγαριού τα όνειρα
στη μέση του πελάγους
πότε αλλιώς
να βλέπω το καταρράκτη με τ άσπρα νερά
να πέφτουνε στη ψυχή μου
να τη ποτίζουν γάλα
και δε μπορώ να μη γελώ
στη αγκαλιά του βράχου
και στο φώς του φεγγαριού
και δε μπορώ να μη γελώ
όταν φιλώ τα χέρια τους
γιατί καταλαβαίνουν οι γυναίκες
οι άντρες όχι
μόνο κουνούνε τη κεφάλα τους σα τους τράγους
και λένε
-κρίμας Θεέ μου το άνθρωπο-
και λένε
έλα να πιείς μια ρακή
δε καταλαβαίνουν
ότι πρέπει πρώτα να περάσω από τα σπίτια
να μου πετάξουν πέτρες τα μικρά
και οι γριές τις βέργες τους
να με γαυγίσουν και οι σκύλοι
να μετά φύγω.

Γιατί είμαι του φαραγγιού ο διακονιάρης
και πρέπει έτσι να γίνουν τα πράγματα.
…….
Γελά ο βράχος μου που τον χαϊδεύουν τα νερά
στην αγκαλιά του ουρανού
γελώ και γω στην αγκαλιά του βράχου

και έχω φεγγάρια , πέλαγος ,φαράγγι, καταρράκτη
πολλά πολλά μικρά παιδιά να μου πετούνε πέτρες
σκύλους να μου γαυγίζουνε
γερόντους να λυπούνται
και έχω και τρείς φαντές πατανίες
ολόκληρες.